Gizartea garatuz doan neurrian, handituz joan da ur-eskaria ere. Hasiera batean, aski zen edateko eta garbitzeko ura edukiz gero. Gaur egun, berriz, izugarri handitu da gizartean norbanakoaren ur-kontsumoa: garbiketarako eta kontsumorako erabiltzeaz gain, beste hainbat erabilera ematen zaizkiolako, nekazaritzan, abeltzaintzan, industria-prozesuetan edo aisialdian, esate baterako.
Munduko biztanleria ugaltzean, jendetza horren janari-eskaria asetzeko, lehen sektoreak elikagai ugari ekoitzi behar izaten du eta, horretarako, ur asko behar da: lurrak ureztatzeko, abereei edaten emateko…
Industriako prozesuetan ere ur-kopuru handiak erabiltzen dira, bai lehengai gisa, bai substantzia disolbatzaile edo hoztaile gisa.
Aisialdiko ohiturak aldatzeaz bat, ur kontsumoa ere handitu egin da; adibidez, igerilekuak betetzeko, golf-zelaiak edo lorategiak berde mantentzeko…
Ur geza da aipatu ditugun prozesuetan erabiltzen dena; baina berau ur guztiaren % 6 besterik ez da.
Ur gezaren erreserbak izateko, urtegiak eraiki dira ibaietan. Horrez gain, eskualde batzuen ur-eskariari erantzuteko, itsasoko ura gezatzeko instalazioak ere eraiki behar izan dira, urtegietako ura ez zelako nahikoa.
Era bat edo besteko prozesuetan erabiltzen den ura, sarritan, kutsatu egiten da.Ur hori araztegian tratatu egin behar izaten da, kutsatu den uraren kalitatea hobetzeko; hau da, edangarri bihurtzeko edo, naturari itzultzerakoan, kalterik eragin ez diezaion.
