Itsas korronteen eragina prezipitazioetan

Faktore hau aztertu aurretik, ohar gaitezen gauza harrigarri batez. Munduko basamorturik lehorrenetakoak itsasertzean daude: Atakama (Txileko basamortua) eta Namib (Namibiako basamortua). Nola izan daiteke hori? Itsasertzean eta basamortua? Hainbat arrazoi egon daitezke, mendietan sortzen den foehn efektua, esate baterako. Baina arrazoi nagusia beste bat da: basamortu horien aurreko korronte hotzak. Namib eta Atakama, biak kontinentearen mendebaldean daude, biak itsasertzean eta biek itsas korronte hotz bat dute aurrean (Benguela Namib basamortuak eta Humboldt Atakama basamortuak). Korronte hauen eragina bikoitza da: alde batetik, hotzak direnez, korronte hauetan lurruntzea zailagoa da eta bestetik, aire heze eta epelak korronte hauen gainetik pasatzen direnean, hoztu egiten dira, hezetasunez aseta geratu, hezetasuna berehala kondentsatu, eta prezipitazioak hasten dira… baina itsasoan. Airea kostalderaino heltzen denean, hezetasunik gabe heltzen da, eta zerbait gorde badu, lurraren parean berotu egiten da airea, asetasun puntua igoz eta prezipitazioak sortzeko gaitasuna galduz.

Kontinentaltasunaren eragina prezipitazioetan

Ez da batere erraza faktore honen eragina azaltzea, ez baita gauza erraza hori argi agertzea, baina lehenengo eta behin zera esan genezake: zenbat eta ekuatoretik urrutiago, hainbat eta prezipitazio gutxiago. Lurralde bakoitzean jasotako erradiazio kopuruarekin loturik dugu faktore hau. Ekuatoretik urruntzen garen heinean, Eguzkitik datorren erradiazio kopurua txikiagoa izaten da eta horrek lurruntzea zailago bihurtzen du. Bestalde, badugu garrantzizko beste puntu bat ere: atmosferaren egonkortasuna. Ikusi dugunez, ekuatore aldean, Eguzkitik datorren erradiazio kopururik handiena jasotzen den lekuan, behe-presioak daude eta behe-presio horiek ezegonkortasuna dakarte, eta ezegonkortasunak prezipitazioak. Ekuatore inguruetatik urrutiratzean egonkortasuna gero eta nabarmenagoa da eta, ondorioz, prezipitazio kopurua gero eta txikiagoa.

Latitudearen eragina prezipitazioetan

Ez da batere erraza faktore honen eragina azaltzea, ez baita gauza erraza hori argi agertzea, baina lehenengo eta behin zera esan genezake: zenbat eta ekuatoretik urrutiago, hainbat eta prezipitazio gutxiago. Lurralde bakoitzean jasotako erradiazio kopuruarekin loturik dugu faktore hau. Ekuatoretik urruntzen garen heinean, Eguzkitik datorren erradiazio kopurua txikiagoa izaten da eta horrek lurruntzea zailago bihurtzen du. Bestalde, badugu garrantzizko beste puntu bat ere: atmosferaren egonkortasuna. Ikusi dugunez, ekuatore aldean, Eguzkitik datorren erradiazio kopururik handiena jasotzen den lekuan, behe-presioak daude eta behe-presio horiek ezegonkortasuna dakarte, eta ezegonkortasunak prezipitazioak. Ekuatore inguruetatik urrutiratzean egonkortasuna gero eta nabarmenagoa da eta, ondorioz, prezipitazio kopurua gero eta txikiagoa.

Altueraren eragina prezipitazioetan

Erliebeak sortarazitako prezipitazioak, orografikoak, aztertzean ikusi ahal izan dugunez, aireak mendian gora egitean, hoztu egiten da eta asetasun puntura iritsi. Orduan, lurrunetatik sortutako tantak handituz joaten dira eta bere pisuarengatik airean mantentzeko gai ez direnean, erori egiten dira, prezipitazioak sortuz mendiaren goialdean. Horregatik, mendi gailur eta magaletan inguruko haran eta ibarretan baino prezipitazio kopuru handiagoa jasotzen da. Beraz, eta laburtuz, honela esan genezake: zenbat eta altuago hainbat eta prezipitazio kopuru handiagoa.

Prezipitazioen faktore eragileak

Troposferaren osagaiak berdintsuak dira lurrazal osoan. Baina prezipitazio kopurua ez da hala izaten. Leku batzuetan, ekuatore aldean, adibidez, ia egunero egiten du euria, eta basamortuetan, berriz, oso gutxitan. Egoera honen aurrean, galdera asko egin geniezazkioke geure buruari. Basamortuez, esate baterako. Nola izan daiteke Peru eta Txileko kostaldean, itsasotik hurbil, munduko basamorturik lehorrenetakoa egotea? Ez al dira horra iristen itsasertzeko prezipitazioak? Edo, zergatik dago tropikoetatik hain urrun Gobi desertua, basamortuak berez tropiko inguruetan egoten badira? Galdera ugari egin daiteke, eta ez basamortuei buruz bakarrik. Nola banatzen dira prezipitazioak lurrazalean? Zein dira prezipitazioen faktore eragileak? Azkeneko galdera horri erantzuna eman nahiz abiatuko gara gure azterketan. Hauek dira prezipitazioen banaketan kontuan izan behar ditugun faktoreak:

  1. Altuera
  2. Latitudea
  3. Kontinentaltasuna
  4. Itsas korronteak

Konbergentziazko prezipitazioak

Prezipitazio-mota hauek ekuatore inguruan gertatu ohi dira. Izan ere, ekuatore-parean egiten dute topo Kantzer eta Kaprikornio tropikoetatik datozen haizeek, alisio izenekoek. Haize horiek hezetasuna ekartzen dute eta, elkar jotzen dutenean, eurite handiak sorrarazten dituzte.

Prezipitazio konbektiboak

Gure inguruan uda partean eta ekuatore aldean maiz agertzen diren prezipitazioak dira prezipitazio konbektibo hauek. Bero handia denean, airea asko berotzen da eta berotutako aire hori lehen baino arinagoa izanik, oso azkar igotzen da. Altuera handietaraino heltzen da azkar-azkar berotutako aire arin hori. Han goian, tenperaturak oso hotzak izan ohi dira, eta aire beroak berarekin daraman ur-lurruna berehala kondentsatzen da. Kondentsazio horrek prezipitazio handiak sorraraz ditzake, bai eta ekaitz handiak eragin ere askotan. Aire-korronte handi horietan ur-tantak gora eta behera ere has daitezke eta igoera bakoitzean izoztu eta txingorra edo harria sortu. Eskeman ikus dezakezu nola osatzen diren prezipitazio konbektiboak.

Prezipitazio ziklonikoak

Behe-presioko guneetan, hau da, depresio edo borrasketan, horietan sortzen diren fronte hotz eta beroak tarteko, prezipitazioak sortzen dira. Prezipitazio horiek dira prezipitazio ziklonikoak. Eskeman ikus dezakezu depresio horietako bat (D) eta berari lotuta agertzen diren bi fronteak: fronte hotza eta fronte beroa. Baina hor adierazten dena hobeto ulertzeko, troposferaren sekzio bat egingo bagenu, beheko beste eskema horren antzeko zerbait ikusiko genuke: fronteak lurrazalaren puntu batetik pasatzean osatzen duten sekuentzia, alegia.

Prezipitazio orografikoak

Prezipitazio hauek airea mendian gora igotzen denean sortzen dira. Airea mendian gora igoz doan neurrian, hoztu egiten da eta berarekin daraman hezetasuna asetasun-punturaino heltzen da. Orduan, ura kondentsatu egiten da eta prezipitazioa hasi. Airea mendiaren beste aldera pasatzen denerako, galdu du erabat bere hezetasuna. Maldan behera jaistean, berotu egiten da aire hori eta lehen hoztu den baino azkarrago, gainera. Hori dela-eta, mendi barreneraino heltzen denean, beste aldean baino lehorrago eta beroago dago airea; askoz beroago, zenbaitetan. Fenomeno honi foehn efektua deitzen zaio. Mendi altuak dauden lekuetan gertatzen da eta zenbait lekutan, Patagonian adibidez, basamortuak ere sortzen ditu: aireak Andeetako mendilerro luze eta garaia igotzen du eta, Ozeano Atlantiko aldera jaisterakoan, ez du hezetasun-tantarik edukitzen. Euskal Herrian ere suma liteke fenomeno hori. Haizeak hegoaldetik jotzen duenean, mendiak igo eta iparraldeko maldetan behera hasten denean, asko berotzen da. Horregatik, hego-haizea denean, beroa handia izaten da.

Itsasertzeko prezipitazioak

Itsasotik datozen aire epel eta hezeek eta kontinente gainean dauden aire hotzagoek elkar jotzen dutenean gertatzen dira prezipitazio hauek. Eskeman marrazturik dator nola gertatzen den prezipitazio-mota hau. Bertan garbi ikus dezakezunez, itsasotik heldutako airea hoztu egiten da, lurreko aire hotzarekin talka egiten duenean, eta prezipitazioak sortzen dira.