Ura erabili ahal izateko, bi motatako trataerak ematen zaizkio: batetik, naturatik hartutako ura edangarri bihurtu eta kontsumo-sareetara bideratzeko egiten dena; eta bestetik, etxeetan zein enpresetan erabilitako urak garbitu, eta ura naturari ahal den egoerarik onenean itzultzeko egiten dena.
Uraren tratamenduko araztegi-mota bakoitza leku jakin batean eraikitzen da, energia aurrezteko helburuz. Edateko uren araztegiak, adibidez, herrietako zona altuetan kokatzen dira, handik ura erraz banatzeko.Ur zikinen araztegiak, berriz, herrien irteeran edo zona baxuetan kokatzen dira, herriko ur kutsatuak erraz biltzeko.
Ur zikinak (hondakin-urak) tratatzeko araztegietan egiten den prozesua hurrengo pauso hauetan laburbil daiteke:
Aurre-tratamendua: araztegian sartu aurretik, ura burdin-sare batetik iragazten da, garraiatzen dituen solido handienak kentzeko (egurrak, plastikoak eta beste hainbat hondakin solido…).
Lehen tratamendua: hainbat dekantazio-ontzi erabiliz, urari itsatsi zaizkion osagaiak (arinak eta pisutsuak) kentzen zaizkio; hau da, ura ontzi handietan geldirik utziz gero, osagai astunak hondora joaten dira eta kendu egin litezke handik, arinak (flotatzen duten gaiak: koipea etab.), berriz, ur azaletik (gainetik) kentzen dira.
Bigarren tratamendua: ura hainbat bakterio bizi den ontzi edo putzu handietara bidaltzen da, bakterioek uretan den materia organikoa hartziduraz edo oxidazioz deskonposa dezaten. Ondoren, dekantatu egiten da berriro, sortu diren materia-hondarrak hondotik kentzeko.
Hirugarren tratamendua: prozesu berezi batzuen bidez (malutapena), urek disolbatuta dakarten fosfato eta nitratoak kentzen dira.
Prozesu horren amaieran, ura naturari itzultzeko eran dago.Giza kontsumorako erabili nahi bada, berriz, klorazioa, ozonizazioa edo antzeko beste prozesu batzuk egin behar zaizkio, uretan mikroorganismo kaltegarririk geratzen ez dela ziurtatzeko.